بیماری مزمن کلیه که نارسایی مزمن کلیه نیز نامیده می شود، شامل از دست دادن تدریجی عملکرد کلیه است. کلیه‌های شما مواد زائد و مایعات اضافی خون را فیلتر می‌کنند و سپس در ادرار شما دفع می‌شوند. بیماری مزمن کلیوی پیشرفته می تواند باعث ایجاد سطوح خطرناک مایعات، الکترولیت ها و مواد زائد در بدن شما شود. در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است علائم یا نشانه های کمی داشته باشید. ممکن است تا زمانی که این بیماری پیشرفت نکرده است متوجه بیماری کلیوی خود نشوید، زیرا در بسیاری از موارد علائم بیماری کلیوی نامعلوم است. درمان بیماری کلیوی بر کاهش سرعت پیشرفت آسیب کلیه متمرکز است، معمولاً با کنترل علت ها انجام می گیرد، اما حتی کنترل علت آن ممکن است از پیشرفت آسیب کلیه جلوگیری کند.

عوامل خطرساز بیماری کلیوی

عواملی که می توانند خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیه را افزایش دهند عبارتند از:

دیابت

فشار خون بالا

بیماری قلبی (قلبی عروقی)

سیگار کشیدن

چاقی

سیاه پوست بودن، بومیان آمریکا یا آسیایی آمریکایی بودن

سابقه خانوادگی بیماری کلیوی

ساختار غیر طبیعی کلیه

سن بالاتر

استفاده مکرر از داروهایی که می تواند به کلیه ها آسیب برساند. این ها عوامل خطرساز بیماری کلیوی

هستند.

عوارض بیماری کلیوی

بیماری مزمن کلیه می تواند تقریباً هر قسمت از بدن شما را تحت تأثیر قرار دهد. عوارض بیماری کلیوی به طور بالقوه عبارتند از:

احتباس مایعات، که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها، فشار خون بالا یا مایع در ریه های شما شود

افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی)، که می تواند عملکرد قلب شما را مختل کند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

کم خونی

بیماری قلبی

استخوان های ضعیف و افزایش خطر شکستگی استخوان

کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ یا کاهش باروری

آسیب به سیستم عصبی مرکزی شما، که می تواند باعث مشکل در تمرکز، تغییرات شخصیتی یا تشنج شود

کاهش پاسخ ایمنی، که شما را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می کند

عوارض بارداری که خطراتی برای مادر و جنین در حال رشد دارد

آسیب غیر قابل برگشت به کلیه ها (مرحله پایانی بیماری کلیه) که در نهایت برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.

این ها عوارض بیماری کلیوی هستند که باید به آنها توجه ویژه شود. مراجعه به موقع به پزشک متخصص کلیه، یم تواند باعث جلوگیری از بیماری کلیوی و در نتیجه جلوگیری از پیدایش عوارض بیماری کلیوی شود.

جلوگیری از بیماری کلیوی

برای کاهش خطر ابتلا به بیماری کلیوی و جلوگیری از بیماری کلیوی به موارد زیر توجه کنید:

هنگام استفاده از مسکن‌های بدون نسخه، حتما به دستورالعمل نوشته شده بر روی آن توجه کنید. مصرف بیش از حد مسکن ها برای مدت طولانی می تواند منجر به آسیب کلیه شود.

وزن سالم را حفظ کنید.

سیگار کشیدن می تواند به کلیه های شما آسیب برساند. لذا برای جلوگیری از بیماری کلیوی، سیگار را ترک کنید.

شرایط پزشکی خود را همواره با کمک پزشک متخصص کلیه خود کنترل و  مدیریت کنید.

تشخیص بیماری کلیوی

به عنوان اولین قدم برای تشخیص بیماری کلیوی، پزشک متخصص کلیه سابقه شخصی و خانوادگی شما را با شما در میان می گذارد. پزشک شما ممکن است در مورد اینکه آیا فشار خون بالا در شما تشخیص داده شده است، آیا دارویی مصرف کرده اید که ممکن است بر عملکرد کلیه ها تأثیر بگذارد، آیا متوجه تغییراتی در عادات ادراری خود شده اید و آیا اعضای خانواده دارید یا خیر، سؤالاتی بپرسد.در مرحله بعد تشخیص بیماری کلیوی، پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، علائم مشکلات قلب یا عروق خونی شما را بررسی می کند و یک معاینه عصبی انجام می دهد.

برای تشخیص بیماری کلیوی، ممکن است به آزمایش‌ها و روش‌های خاصی نیز نیاز داشته باشید تا مشخص شود که میزان پیشرفت بیماری کلیوی شما چقدر است.

پزشک شما ممکن است از سونوگرافی برای ارزیابی ساختار و اندازه کلیه ها استفاده کند. ممکن است در برخی موارد از سایر آزمایشات تصویربرداری برای تشخیص بیماری کلیوی استفاده شود.

پزشک ممکن است بیوپسی کلیه را توصیه کند که شامل برداشتن نمونه ای از بافت کلیه است.